เมื่อฟอร์ดเปิดตัวรุ่นที่เจ็ดของคอนติเนนตัลในปี 1982 กล่าวว่ามันจะเป็นการจัดการที่ดีที่สุดในลินคอล์นจนถึงวันนั้น รถยนต์หรูหราไม่ได้เกี่ยวกับการจัดการหรือเวลาสองไมล์ แต่ไม่เป็นศูนย์ถึงหกสิบ 'จนถึงวันพรุ่งนี้ พวกเขาต้องให้ความสมดุลระหว่างประสิทธิภาพและความสะดวกสบายที่มีสำเนียงมากขึ้นในภายหลัง นั่นคือสิ่งที่แพลตฟอร์มฟอร์ดฟ็อกซ์สัญญาว่าจะเป็นสำหรับทวีป MKVII การออกแบบเป็นแบบคลาสสิกสำหรับรุ่นที่เจ็ดของคอนติเนนนี้มีพื้นที่ด้านหน้าแบนและหม้อน้ำแนวตั้งขนาบข้างสี่ไฟกำลังสอง ด้านข้างมีรายละเอียดโครเมี่ยมมากขึ้นรอบ ๆ ซุ้มล้อและบนแผงด้านข้าง ในด้านหลังซีดานขนาดกลางมีการกระแทกล้ออะไหล่บนฝาปิดของลำต้นแม้ว่ายางจะติดตั้งอยู่ทางซ้าย ปลายด้านหลังที่ลาดเอียงนั้นทำให้การออกแบบด้านหลังแบบแท็กซี่ดูมีพลวัตมากขึ้นในวิธีที่รถหรูสามารถเป็นได้ ภายใน Lincoln อาศัยอยู่กับชื่อของมันและเตรียมห้องโดยสารสี่ห้องที่มี velour คุณภาพสูงบนที่นั่ง แดชบอร์ดไม่มีอะไรมากไปกว่าแผงสีดำกว้างเหยียดระหว่างเสา A ที่ด้านล่างของกระจกหน้ารถเมื่อดับไฟ ทันทีที่กุญแจถูกเปิดใช้งานแผงสีดำเผยให้เห็นจอแสดงผล LED ต่อหน้าคนขับและเหนือสแต็กกึ่งกลาง ทุกอย่างเป็นดิจิตอลรวมถึงมาตรวัดความเร็วระดับน้ำมันเชื้อเพลิงและอุณหภูมิน้ำหล่อเย็น ปุ่มโหลที่วางอยู่ด้านบนของสแต็กกึ่งกลางแสดงข้อมูลสำหรับคอมพิวเตอร์การเดินทาง ภายใต้ประทุนฟอร์ดติดตั้งเครื่องยนต์ V-6 มาตรฐานซึ่งเป็นการดีที่จะคลานไปสู่การจราจรในเมือง ตัวเลือกอื่นคือ V-8 5.0 ลิตรที่นำเสนอในการส่งออกพลังงานสามตัวที่สามารถให้ความตื่นเต้นมากขึ้น แต่ไม่มากเกินไป ผู้ผลิตรถยนต์ติดตั้งดิสก์เบรกในทุกมุมเพื่อให้แน่ใจว่าระดับความปลอดภัยสูงขึ้น