ฟอร์ดแทนที่ Aerostar ด้วย Windstar ในปี 1994 ด้วยการออกแบบที่ดีขึ้นและเส้นที่ราบรื่นขึ้น สี่ปีต่อมามันแนะนำรุ่นที่สองสำหรับมัน มันเป็นเรื่องผิดปกติสำหรับผู้ผลิตรถยนต์ชาวอเมริกันเพื่อเปลี่ยนช่วงหลังจากเพียงสี่ปี แต่ฟอร์ดทำมันอยู่ดี เนื่องจากรุ่น Windstar ครั้งแรกสามารถกระโดดเริ่มต้นหนึ่งปีก่อนที่ Minivan Voyager ของ Chrysler จะเป็นการเคลื่อนไหวที่ชาญฉลาดที่ช่วยให้แบรนด์ Blue-Oval เพิ่มส่วนแบ่งการตลาด Aerostar รุ่นเก่านั้นซบเซาอยู่ในตลาดแล้ว Windstar ขับเคลื่อนล้อหน้าเป็นความประหลาดใจที่ยิ่งใหญ่เนื่องจากสร้างขึ้นบนแพลตฟอร์มใหม่ที่ใช้เป็นส่วนใหญ่สำหรับ MPVs รูปร่างที่โค้งมนที่มีฝากระโปรงยาวและท่าทางสูงทำให้มันดูเป็นเก่งกาจมากกว่า พื้นที่หน้าต่างขนาดใหญ่ครอบคลุมเกือบครึ่งหนึ่งของความสูงของรถ ในด้านหลังนักออกแบบทำประตูกระบะโค้งแทนที่จะเป็นแบบแบนแนวตั้ง ฟอร์ดติดตั้งมากถึงแปดที่นั่งใน Windstar และประตูบานเลื่อนแบบติดตั้ง (มาตรฐานหลัง 2002) ที่ด้านข้างและที่ช่วยในการรับทีมบาสเก็ตบอลภายในเร็วกว่าในรถยนต์ส่วนใหญ่ในตลาด ลำต้นขนาดใหญ่ที่กว้างด้านหลังสามารถเก็บอุปกรณ์ไว้สำหรับพวกเขาได้ แดชบอร์ดนั้นเรียบง่ายและตรงไปตรงมาพร้อมกับรูปร่างโค้งมนและสแต็กกึ่งกลางลึก ภายใต้ประทุนฟอร์ดติดตั้งตัวเลือกของสองเครื่องยนต์ที่จับคู่กับเกียร์อัตโนมัติ 4 สปีดมาตรฐาน ซึ่งแตกต่างจาก Minivans ของไครสเลอร์ฟอร์ดไม่ได้มีระบบขับเคลื่อนล้อทั้งหมด