มันเป็นรถยนต์ฮอนด้าแรกนำเข้าอย่างเป็นทางการในสหรัฐอเมริกาโดยสาขาการ์เมเกอร์ญี่ปุ่นและได้พิสูจน์แล้วว่าค่อนข้างประสบความสำเร็จด้วยประสิทธิภาพการใช้เชื้อเพลิงสูง Soichiro Honda สร้าง N350 สำหรับตลาดญี่ปุ่นและในปี 1969 มันพยายามขาย N600 ที่นั่น แต่มันล้มเหลว เนื่องจากเครื่องยนต์เกินหมวดหมู่ Kei-Car ลูกค้าเพียงเลือกเครื่องยนต์ขนาดเล็กแทน ใน U.K. , N600 แข่งขันกับ Alec Issigonis's Mini แต่แม้จะมีคุณสมบัติมากมาย แต่ N600 มีข้อบกพร่องเช่นเครื่องยนต์ประเภทมอเตอร์ไซค์ที่ระบายความร้อนด้วยอากาศที่ปรับให้สูงเกินไปสำหรับผู้ใช้ทั่วไป การออกแบบของมันไม่แตกต่างจากที่หนึ่งสำหรับ N350 มันให้ความสำคัญกับไฟหน้าแบบกลมเดียวกันเครื่องดูดควันสั้นและล้อขนาดเล็ก กระจกหน้ารถที่ทอดเล็กน้อยทำให้รถดูเล็กกว่าที่เป็นอยู่ ในด้านหลังผู้ผลิตรถยนต์ติดตั้งชุดไฟเหนือกันชนโครเมี่ยมและชุดเพิ่มเติมที่ด้านล่างของ C-Pillars อย่าทำผิดพลาด แต่ N600 เช่น N350 ให้ความสำคัญกับฝากระโปรงหลังที่แยกต่างหากที่ไม่ได้เปิดพร้อมกับกระจกหน้ารถด้านหลัง ภายในผู้ผลิตรถยนต์กล่าวว่ามีห้องพักสำหรับผู้ใหญ่สี่คน แต่นักออกแบบทำการคำนวณตามมาตรฐานญี่ปุ่น คนขับที่สูงขึ้นมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในยานพาหนะ ภายใต้ประทุนมีเครื่องยนต์สี่สูบที่ระบายความร้อนด้วยอากาศที่พัฒนาพลังที่น่าประทับใจสำหรับการกระจัด มันจับคู่กับเกียร์ธรรมดาสี่สปีด เช่นเดียวกับ N360, N600 จุดเด่นของการระงับอิสระในทุกมุม