ฟอร์ดธันเดอร์เบิร์ดที่เจ็ดและใหญ่ที่สุดส่ายอุตสาหกรรมรถยนต์อเมริกันในปี 1972 ด้วยขนาดใหญ่และเครื่องยนต์ขนาดใหญ่ แต่วิกฤตการณ์น้ำมันในปี 1973 หั่นเป็นยอดขายอย่างล้ำลึก ในปี 1972 ยุครถกล้ามเนื้อกำลังจะสิ้นสุดลง แต่ไม่มีใครรู้ สิ่งเดียวที่ยืนอยู่ระหว่างบล็อกขนาดใหญ่และลูกค้าคือกฎระเบียบการควบคุมการปล่อยมลพิษ แต่ผู้ผลิตรถยนต์ก็พร้อมสำหรับสิ่งนั้นและติดตั้งรถยนต์ของพวกเขาด้วยเครื่องยนต์ขนาดใหญ่ที่ปรับให้เป็นพลังตื้น ๆ สำหรับการกำจัดของเครื่องยนต์ เครื่องยนต์จากัวร์ 4.2 ลิตรให้ 240 แรงม้าในขณะที่ T-Break ขนาด 7 ลิตรเสนอเพียง 212 แรงม้า แม้จะมีแรงบิดที่สูงขึ้น แต่ก็ช้ากว่า 60 ไมล์ต่อชั่วโมง (92 KPH) กว่ารถลิมูซีน XJ อังกฤษ ไฟหน้าโค้งมนสองครั้งที่ด้านหน้าและกระจังหน้าที่ตรึงอยู่ตรงกลางทำให้ธันเดอร์เบิร์ดเหมือนเรือรบบนล้อ เครื่องดูดควันยาวเหมาะที่จะครอบคลุมหนึ่งในเครื่องยนต์ V8 ที่ใหญ่ที่สุดที่เคยติดตั้งในฟอร์ดให้ความสำคัญกับพื้นผิวที่มีประวัติมีส่วนกลางที่ยกขึ้น จากด้านข้างรถดูเหมือนว่า faux-cabriolet เพราะมันไม่ได้มีเสา B-Pillar ระหว่างประตูและแผงไตรมาส ความยาวโดยรวมนั้นใหญ่มากจนต้องใช้รหัสไปรษณีย์ของตัวเอง แถบสีแดงกระจายไปทั่วทั้งบอร์ดด้านหลังด้านหลัง แต่มีเพียงด้านนอกเท่านั้นที่มีแสงสว่าง ภายในฟอร์ดเสนอธันเดอร์เบิร์ดเป็นรถเก๋งสุดหรูที่พอดีกับเบาะหนังเครื่องควบคุมสภาพอากาศอัตโนมัติสเตอริโอขนาดเล็ก AM-FM (ตัวเลือก) ซันรูฟและที่นั่งด้านหน้าพลังงาน 6 ทิศทาง แม้จะมีขนาดรถยนต์ แต่คลัสเตอร์เครื่องดนตรีก็มีขนาดกะทัดรัดและไม่น่าแปลกใจที่มาตรวัดน้ำมันเชื้อเพลิงใช้เวทีกลาง ฟอร์ดติดตั้งตัวเลือกของเครื่องยนต์สองชิ้นภายใต้เครื่องดูดควัน: เครื่องยนต์ 7- และ 7.5 ลิตรทั้งคู่ผูกเป็นเกียร์อัตโนมัติ 3 สปีด