รุ่นที่สองของธันเดอร์เบิร์ดเกิดในยุคเจ็ทอายุที่ซึ่งนักสู้คนใหม่มีอิทธิพลอย่างมากในการออกแบบรถยนต์ หรือที่เรียกว่า Square-Bird รุ่นที่สองใช้เวลาเพียงสามปีระหว่างปี 1958 และ 1960 และมันก็ประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน ฟอร์ดพยายามและประสบความสำเร็จในการวาง T-Bird ในกลุ่มรถหรูส่วนบุคคล รถมีขนาดใหญ่และสะดวกสบายและยังมีกล้ามเนื้อบางส่วนภายใต้ประทุนในขณะที่การก่อสร้าง Unibody ทำให้มันเบากว่าคู่แข่งหลัก รถให้ความสำคัญกับปลอกไฟหน้าพิเศษซึ่งเลียนแบบรูปร่างของดวงตานกอินทรี Fascia ด้านหน้าส่วนใหญ่ถูกปกคลุมด้วยกันชนขนาดใหญ่โครเมี่ยมซึ่งขยายไปถึงด้านข้าง กระจกหน้ารถโค้งและสนามบินตามแนวคิดเดียวกันกับแนวโน้มการออกแบบเจ็ทอายุ แผงด้านหลังของมันมีครีบที่โดดเด่นบนด้านข้างของลำต้นเช่น winglets บนเครื่องบิน ด้านหลังไฟสามรอบสำหรับไฟท้ายแต่ละอันเป็นส่วนหนึ่งของแผงร่างกายเหมือนทรัสเตอร์ การตกแต่งภายในมีขนาดใหญ่พอสำหรับผู้ใหญ่สี่คนที่มีสี่ที่นั่งแต่ละที่นั่งอยู่ข้างใน หน้าต่างทั้งสี่ตัวหมุนเวียนแม้ว่ามันจะเป็นรถเก๋งก็ตาม บนแผงหน้าปืนผู้ผลิตรถยนต์ติดตั้งสองหน้าปัดขนาดใหญ่และไม่มีเครื่องวัดวามเร็ว ฟอร์ดธันเดอร์เบิร์ดพบตลาดนิชสำหรับผู้ที่ไม่ต้องการแข่งรถ แต่สนุกกับการขับรถ ภายใต้ประทุนฟอร์ดติดตั้งตัวเลือกสองเครื่องยนต์ V8 ในขณะที่เล็กกว่าที่ให้การกระจัด 5.8 ลิตรที่ได้รับการจัดอันดับที่ 300 HP ตัวเลือกอื่นคือ Enterceptor Engine: 7.0-liter V8 ให้คะแนนที่ 350 HP ทั้งสองรุ่นถูกจับคู่กับคู่มือ 3 สปีดมาตรฐานในขณะที่อัตโนมัติ 3 สปีดอยู่ในรายการตัวเลือก