รุ่นที่สองของอัลไพน์ถูกนำมาใช้ในปี 1961 และส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับ Renault Gordini ที่มีอยู่ มันถูกนำมาใช้เป็น Coupe (Berlinette) และหลังจากนั้นเป็นศูนย์กลาง อัลไพน์มีไว้สำหรับเรโนลต์คืออะไรที่เชลบีสำหรับฟอร์ด มันไม่ใช่แผนกพิเศษ แต่เป็น บริษัท ที่แตกต่างกัน มันเป็นอิสระจนถึงปี 1973 เมื่อผู้ผลิตรถยนต์เรอโนล์ของรัฐซื้อผู้ผลิตขนาดเล็กและเปลี่ยนเป็นแผนกเรโนลต์ - สปอร์ต A110 ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับรุ่นก่อน A108 มันถูกออกแบบโดย Giovanni Michelotti ซึ่งทำงานให้กับ Ferrari, Maserati, BMW หรือ Triumph เพื่อตั้งชื่อเพียงไม่กี่ ไฟหน้าสี่หน้าติดตั้งอยู่ด้านหน้าเป็นหนึ่งในลักษณะหลักของรถยนต์ เนื่องจากเครื่องยนต์ติดตั้งอยู่ด้านหลังไม่มีการบริโภคอากาศด้านหน้าให้เย็นลง เรือนกระจกสั้น ๆ ให้ความสำคัญกับหน้าต่างด้านหลังที่แท้จริง ด้านหลังฝาปิดเครื่องยนต์สั้น ๆ อยู่ระหว่างสองสปอตอากาศขนาดใหญ่ในแผงไตรมาส การออกกำลังกายทำจากวัสดุพลาสติก ข้างในที่นั่งสองถังถูกวางไว้บนพื้นต่ำ แผงหน้าปัดที่โดดเด่นห้าหน้าปัดพร้อมเครื่องวัดวามเร็วขนาดใหญ่ทางด้านซ้ายและมาตรวัดความเร็วทางด้านขวา ภายใต้ประที่อยู่ตรงกลางมีปุ่มดึงสำหรับฟังก์ชั่นอื่น ๆ ของรถ: สองสำหรับการระบายอากาศหนึ่งสำหรับพัดลมและหน้าต่างด้านหลัง deffroster เกียร์ติดตั้งพื้นสำหรับกล่องเกียร์ 5 สปีดให้ความสำคัญกับลูกบอลอลูมิเนียม อัลไพน์ A110 ถูกนำเสนอด้วยตัวเลือกเครื่องยนต์ไม่กี่ตัวระหว่าง 1.1 ลิตรและ 1.6 ลิตรอยู่ระหว่าง 55 แรงม้าและ 140 แรงม้า การออกกำลังกายแสงและการระงับอิสระในทุกมุมทำให้รถว่องไวมาก และนั่นเป็นวิธีที่แบรนด์ฝรั่งเศสที่ได้ตีปอร์เช่และได้รับชัยชนะโดยรวม 6 ครั้งในการแข่งขันชิงแชมป์การชุมนุมโลกในปี 1973 รวมถึงการแข่งขัน Monte Carlo และ Sanremo ที่มีชื่อเสียง