โฟล์คสวาเก้นไม่จำเป็นต้องใช้ยานพาหนะเกวียนขนาดเล็กเพราะมันมีกอล์ฟและพาสทัชเพื่อให้ครอบคลุมตลาดส่วนใหญ่ แต่มันถูกสำหรับพวกเขาที่จะทำและผลลัพธ์ก็ดี ในช่วงปลายยุค 90 ส่วนแบ่งการตลาดสำหรับสถานีเกวียนลดลง แต่ยังมีความต้องการยานพาหนะดังกล่าว โฟล์คสวาเก้นมีแพลตฟอร์มที่ดีบนโปโลแล้ว ดังนั้นจึงอนุญาตให้พวกเขาเพิ่มผลกำไรจากฐานเดียวกันและหลังจากซีดานแฮทช์แบคกับประตูสามและห้าสถานี Wagon เป็นขั้นตอนตรรกะถัดไป จนถึง B-Pillar ตัวแปรโปโลดูคล้ายกับรุ่น 5 ประตู ในขณะที่คู่แข่งส่วนใหญ่เริ่มให้ความหวานของรถที่มีเส้นโค้งมากขึ้นที่กำหนดโดยแนวโน้ม Biodesign, โฟล์คสวาเก้นตัดสินใจที่จะทำให้ขอบนุ่มลง มันเป็นยานพาหนะติดตามแบบฟอร์มที่ไม่มีจินตนาการมากเกินไปในรูปลักษณ์ของมัน Tailgate นั้นกว้างผิดปกติสำหรับรถยนต์ของชั้นเรียนและไฟท้ายเล็ก ๆ ถูกติดตั้งอยู่เหนือกันชนหลังบน D-Pillars ข้างในตัวแปรโปโลให้ความสำคัญกับแผงควบคุมเดียวกันกับช่วงที่เหลือของมันมีคลัสเตอร์เครื่องดนตรีขนาดเล็กที่โค้งมน เครื่องวัดระยะทางไม่ได้อยู่ในเคาน์เตอร์ทั่วไปอีกต่อไป แต่แสดงบน LCD ที่วางไว้ที่ด้านล่างของ Tachometer พอดีและเสร็จสิ้นเหนือคู่แข่ง เนื่องจากมันเป็นสถานีเกวียนมันเป็นเรื่องปกติที่จะมีการนั่งม้านั่งด้านหลังแบบพับได้ สำหรับอ่าวเครื่องยนต์โฟล์คสวาเก้นติดตั้งตัวเลือกเครื่องยนต์เบนซินและดีเซลอยู่ระหว่าง 60 แรงม้าและ 100 แรงม้า ความแปลกใหม่ที่สำคัญคือหน่วยดีเซล 1.9 ลิตรที่มีการฉีดน้ำมันเชื้อเพลิงโดยตรงซึ่งให้ประสิทธิภาพการใช้เชื้อเพลิงที่ยอดเยี่ยม