นิสสันแนะนำรุ่นที่สองสำหรับ Primera ในปี 1996 และมันไม่แน่ใจว่ามันคุ้มค่าที่จะทำให้มันเป็นสถานีเกวียนหรือไม่ ไม่นานหลังจากการเปิดตัวของ Primera P11 ในยุโรปผู้ผลิตรถยนต์สังเกตเห็นความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับรุ่น Hatchback นอกจากนี้ยังมีความต้องการเกวียนสถานีที่สูงขึ้นในยุโรปเช่นกัน นิสสันจึงก้าวกระโดดแห่งศรัทธาและผลิตซีดานขนาดกลางของอสังหาริมทรัพย์ เมื่อนิสสันเริ่มทำงานกับรุ่นที่สองของ Primera แผนกออกแบบของมันไม่ต้องการที่จะไปกับรูปร่างที่โค้งมนของแนวโน้มการออกแบบชีวภาพใหม่ มันพยายามที่จะติดกับสไตล์คลาสสิกที่กำหนดเป้าหมายลูกค้าแบบดั้งเดิม ดังนั้น Primera จึงดูเหมือนยานพาหนะปลายยุค 80 ที่มีขอบโค้งมนและแผงร่างกายโค้ง แต่นิสสันทำรุ่นอสังหาริมทรัพย์ที่ถูกต้องเปลี่ยนรถที่อยู่เบื้องหลัง B-Pillar ในขณะที่แฮทช์แบคและซีดานแบ่งปันประตูหลังรุ่นเกวียนไม่ได้ ที่ด้านหลังมันเป็นของใหม่อย่างสมบูรณ์และนั่นรวมถึงไฟท้ายที่ปรับเปลี่ยนใหม่และเห็นได้ชัดว่ารถกระบะ ภายในนิสสันพยายามสร้างการออกแบบแบบฟอร์มติดตามฟังก์ชั่น ซึ่งแตกต่างจากผู้ผลิตรถยนต์อื่น ๆ จากยุคนั้นมันวางเครื่องเล่นวิทยุ - เทปคาสเซ็ตเหนือหน้าปัดควบคุมสภาพภูมิอากาศ คลัสเตอร์เครื่องมือถูกปัดเศษและยืดเหนือเสากลาง ผู้ผลิตรถยนต์ติดตั้งระบบที่ชาญฉลาดด้วยฐานพลิกในลำต้นที่ให้ความสำคัญกับถาดพลาสติกที่ด้านข้างและบริเวณที่เรียบและปูพรมบนอื่น ๆ ภายใต้เครื่องดูดควันนิสสันติดตั้งตัวเลือกของสามเครื่องยนต์: สองด้วยน้ำมันเบนซินและหนึ่งเทอร์โบดีเซล รถโดดเด่น ABS มาตรฐานและ EBD (การกระจายเบรกอิเล็กทรอนิกส์) สำหรับทั้งช่วง