ตลาด MPV ยังคงมีความสำคัญที่จุดเริ่มต้นของปี 2000 และฟอร์ดพยายามที่จะได้รับมากขึ้นจากการแนะนำ C-Max ในปี 2003 ฟอร์ดจัดการเพื่อสร้างยานพาหนะที่กว้างขึ้นตามแพลตฟอร์ม C1 ซึ่งใช้สำหรับ รุ่นที่สองของโฟกัส C-MAX ปรากฏตัวเป็นคู่แข่งสำคัญสำหรับจุดชมวิวเรโนลต์และ Citroen Picasso ซึ่งแตกต่างจากคู่แข่งของมันมันอาศัยการระงับอิสระด้านหลังที่ทำให้สะดวกสบายยิ่งขึ้น จากด้านนอกพังผืดด้านหน้าของมันเกี่ยวข้องกับการมุ่งเน้นอย่างแน่ชัด มันโดดเด่นที่คล้ายกันสามเหลี่ยมไฟหน้าโค้งและกระจังหน้าที่คล้ายกัน จากด้านข้างมันมีลักษณะคล้ายกับสถานีโฟกัสเกวียนที่มีเรือนกระจกและแผงประตูสูงกว่า ในด้านหลังมันสปอร์ตชุดของไฟท้ายที่ติดตั้งบนเสา D-pillars ภายใน C-Max เสนอการตกแต่งภายในที่กว้างขวางสำหรับผู้โดยสารผู้ใหญ่ห้าคน แม้จะมีการแบ่งปันฐานล้อเดียวกันด้วยโฟกัสมันช่วยให้ห้องพักที่ดีกว่าสำหรับผู้โดยสารที่นั่งด้านหลังตั้งแต่ที่นั่งสูงขึ้น เพื่อให้รถรู้สึกเหมือนมีขนาดกะทัดรัด Hatchback ฟอร์ดติดตั้งคอนโซลกลางที่สูงกว่าด้วยเกียร์ที่สั้นกว่า ภายใต้เครื่องดูดควันผู้ผลิตรถยนต์ติดตั้งตัวเลือกเครื่องยนต์น้ำมันเบนซินและดีเซลสี่ตัวจับคู่เป็นมาตรฐานในเกียร์ธรรมดา สำหรับรุ่นที่เลือกฟอร์ดเสนอการส่งสัญญาณอัตโนมัติเช่นกัน